دستگاه کوکی توسط رایانه صفحه نمایش لمسی PLC کنترل می شود که توسط یک سرور جداگانه هدایت می شود، تولید کاملاً خودکار. محصول نهایی دارای شکل زیبا، مسیر گل شفاف و خطای کوچک است. در عین حال، ده ها فرمول تولید را ذخیره می کند. را خط تولید بیسکویت شکل را می توان با توجه به نیازهای مختلف سازنده کوکی تغییر داد و سپس ذخیره کرد.
پیش تصفیه مواد خام تولید دستگاه کوکی:
1. پیش تیمار آرد
برای تولید کلوچه های سفت، بهتر است از آرد با محتوای گلوتن مرطوب 24-36٪ استفاده شود، در حالی که برای تولید کلوچه های ترد، میزان مرطوب و گلوتن ترجیحاً 24-30٪ باشد.
آرد باید قبل از استفاده الک شود تا ذرات ریز تشکیل شود. به ویژه انواع نشاسته نیز هنگام استفاده باید الک شوند. هدف از الک کردن تنها ریز شدن آرد و حذف ناخالصی ها نیست، بلکه مخلوط کردن مقدار معینی هوا در آرد است که باعث ترد شدن کلوچه ها می شود. خمیر مخمر برای تکثیر مخمر مفید است.
در دستگاه غربالگری لازم است آهنربا برای جذب ناخالصی های فلزی اضافه شود. آهنربا باید در حین استفاده از نظر مغناطیسی بررسی شود. هر آهنربای مغناطیسی زدایی شده را می توان مغناطیسی یا جایگزین کرد.
با توجه به فصول مختلف باید اقدامات مناسبی برای دمای آرد انجام شود. در تابستان آرد را باید در مکانی خشک و با دمای کم و دارای تهویه مناسب نگهداری کرد تا دمای آرد کاهش یابد. آرد مورد استفاده در زمستان را باید 2 تا 3 روز قبل وارد کارگاه کرد تا دمای آرد بالا افزایش یابد تا از افزایش ویسکوزیته جلوگیری شود. ویسکوزیته بالا عامل اصلی شکستن غلتک و ورق چسبنده است.
2. پیش تیمار شکر
دانه های شکر هنگام مخلوط کردن خمیر به راحتی حل نمی شوند، بنابراین استفاده مستقیم از شکر باعث می شود که ذرات شکر روی سطح شیرینی قابل مشاهده باشد یا در زمان پخت در دمای بالا حل می شود و باعث بی حس شدن سطح شیرینی و ایجاد سوراخ در داخل آن می شود. . زمان کوتاه اختلاط خمیر کوتاه، مقدار آب اضافه شده کمتر و احتمال بروز پدیده فوق بیشتر است، بنابراین به طور کلی شکر گرانول به صورت پودر قند آسیاب شده یا در شربت حل می شود. برای از بین بردن ناخالصی ها و اطمینان از ظرافت، پودر قند آسیاب شده را باید با استفاده از الک 100 سوراخ در ساعت الک کرد. در صورتی که پودر قند توسط خود کارگاه آسیاب شود دمای بعد از له کردن نسبتاً زیاد است و برای جلوگیری از تأثیر بر دمای خمیر باید پس از سرد شدن استفاده شود. برای حل کردن شکر در شربت، مقدار آب اضافه شده به طور کلی 30٪ -40٪ مقدار شکر است. هنگام حرارت دادن برای حل شدن باید دما را کنترل کرد و مرتباً هم زد تا رب سوخته نشود تا شکر کاملاً حل شود. پس از جوش آمدن و ذوب شدن، صاف کرده و خنک کنید و کنار بگذارید.
از آنجایی که شکر دارای جذب آب قوی است، استفاده از شربت می تواند از تماس مستقیم آب و پروتئین آرد و تورم بیش از حد جلوگیری کند که اقدامی برای کنترل تشکیل گلوتن بیش از حد است. برخی از کارخانه ها نیز دمای خمیر را با گرفتن دمای شربت تنظیم می کنند. دمای شربت را در زمستان می توان افزایش داد اما باید از زیاد شدن دما و سوختن آرد جلوگیری کرد.
بشکه های شربت یا سایر ظروف باید مرتباً شسته و با آب جوش استریل شوند. در فرآیند خنک شدن شربت را هم نزنید تا به ماسه برنگردد. برای تبدیل بخشی از شکر به شکر اینورت می توان مقدار کمی اسید کلریدریک به شربت اضافه کرد. مقدار آن 1 کیلوگرم شکر به اضافه اسید کلریدریک 6 آمپر و حدود 1 میلی لیتر شکر و سایر شربت نشاسته است. قبل از استفاده باید فیلتر شود تا از تخمیر شربت جلوگیری شود.
